30.12.11

Apopsis trio και Γιώτης Κιουρτσόγλου
















Μια μοναδική μουσική βραδιά "Στο Κόκκινο", λίγο πριν τη δύση του 2011, με τους Apopsis Trio - Μανώλης Κουτσονάνος (τύμπανα), Λάκης Τζήμκας (μπάσο), Γιώργος Τζούκας (πλήκτρα) και τον μεγάλο guest star Γιώτη Κιουρτσόγλου που όπως πάντα εξέπληξε τους πάντες με το μοναδικό του στυλ ...

















Ο Γιώτης Κιουρτσόγλου γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1965. Ξεκίνησε κιθάρα το 1981.Πρώτες επιρροές από παραδοσιακή, τη ροκ και τη soul μουσική. Το 1983 στράφηκε στο ηλεκτρικό μπάσο ενώ τα ακούσματά τoυ κινήθηκαν στο χώρο της Jazz. Μελέτησε Jazz αρμονία και θεωρία με το Θεόδωρο Καπηλίδη. Μαζί με τους Θεόδωρο και Νίκο Καπηλίδη δημιούργησαν το electric jazz trio. Το 1988 φοίτησε στο Musician's Institute του Los Angeles όπου διδάχτηκε την τεχνική του μπασου από μεγάλους δασκάλους, μεταξύ των οποίων ήταν και ο Gary Willis, ο Bob Magnuson και ο Jeff Berlin. Ζώντας εκείνο το διάστημα στην Αμερική , είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει από κοντά μεγάλους μουσικούς και να προσεγγίσει τη μουσική τους, την τεχνική τους, αλλά και τη φιλοσοφία τους για τη ζωή και για τη σχέση του ανθρώπου με τη μουσική.
Παράλληλα με τις σπουδές του, εμφανίστηκε σε πολλές μουσικές σκηνές του Los Angeles. To 1989 αποφοίτησε από Μ . Ι . βραβευμένος ως "The most improved student of the year" ενώ προτάθηκε και ως "the most outstanding player". Με την επιστροφή του στην Ελλάδα εμφανίστηκε με τους electric jazz trio στο Jazz Club "Μαντάτο" στη Θεσσαλονίκη με το σαξοφωνίστα Manny Boyd και τον τρομπετίστα Danny Hayes. Ηχογράφησε με αυτούς δυο δίσκους, έναν με jazz standards και έναν με συνθέσεις του Θεόδωρου Καπηλίδη. Το 1993 ηχογραφεί με τον ισραηλινό κιθαρίστα Lior Yekutelli και τον Ελβετό ντράμερ Mark Halbeer το δίσκο Exit. Την περίοδο αυτή εμφανιζόταν σε διάφορα clubs στην Ελλάδα και την Ευρώπη με την Έλλη Πασπαλά και τον David Lynch. To 1996 μαζί με τον κιθαρίστα Κώστα Μπαλταζάνη και το ντράμερ Πέτρο Κούρτη δημιούργησαν το τρίο Ίασις και τον ομώνυμο δίσκο.Την ίδια περίοδο γίνεται στενότερη η συνεργασία του με τον David Lynch και το Σταύρο Λάντσια με τη μορφή του συγκροτήματος Human Touch. Ο καρπός της συνεργασίας αυτής ήταν ένας δίσκος το 1998 με τον ίδιο τίτλο. Η δουλειά αυτή αποτελεί αποτέλεσμα της εσωτερικής τους αναζήτησης, ένας ωραίος συνδυασμός σύγχρονης τεχνικής και επιστροφής στην παράδοση. Το 2003 συνεργαζεται για μια συναυλία στη Θεσσαλονίκη με τον παγκοσμίου φήμης ντράμερ Billy Cobham. Ακολουθούν συναυλίες των Human Touch σε όλη την Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό όπου καταξιώθηκαν παίζοντας σε συναυλίες και φεστιβάλ δίπλα σε μεγάλα ονόματα της παγκόσμιας μουσικής, ενώ απο τις αρχές του 2004 κυκλοφορούν και το νέο τους δίσκο Movin'. Παράλληλα συνεργάζεται με πάρα πολλούς Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες, τόσο στη δισκογραφία όσο και σε ζωντανές εμφανίσεις.

15.12.11

Πλάθω πλάθω κουλουράκια...

Τα παιδιά του Εικαστικού Εργαστηρίου του Δήμου Κοζάνης, μαζί με τα παιδιά της «Κιβωτού» (Κέντρο Αποθεραπείας- Αποκατάστασης, Διημέρευσης, Ημερήσιας Φροντίδας Α.μεΑ.) συναντώνται σε μια χριστουγεννιάτικη γιορτή στον Πολυχώρο Πολιτισμού & Τέχνης «ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ».




































10.12.11

Φωτογραφική έκθεση του Ηλία Βροχίδη














Στις 14 Απριλίου του 2007 ξεκίνησε μονάχος από τη Θεσσαλονίκη με μια μικρή μοτοσικλέτα (Honda XR 250S), για να ταξιδέψει σε δέκα μήνες τέσσερις χώρες: Τουρκία, Ιράν, Πακιστάν και Ινδία. Τα σχέδια άλλαξαν πολλές φορές στην πορεία και κατέληξε να επιστρέψει στην Ελλάδα μετά από δύο χρόνια και δυόμισι μήνες, έχοντας καλύψει 73.000 χλμ., αφού ταξίδεψε σε δεκατέσσερις ασιατικές χώρες: Τουρκία, Ιράν, Πακιστάν, Ινδία, Νεπάλ, Τουρκμενιστάν, Ουζμπεκιστάν, Τατζικιστάν, Κυργιζστάν, Καζακστάν, Αζερμπαϊτζάν, Γεωργία, Αρμενία και Ναγκόρνο-Καραμπάχ!

Αυτό το ταξίδι ονομάστηκε "greece2india".

Τώρα ετοιμάζονται για ένα άλλο ταξίδι, ακόμη μεγαλύτερο! Η Αφρική και η Μέση Ανατολή τους περιμένουν κι αυτοί διψούνε να εξερευνήσουνε τους τόπους αυτούς! Γιατί μιλώ στον πληθυντικό; Αυτή τη φορά θέλει να ταξιδέψει μαζί του και η Χριστίνα, η mad nomad-isa. Θα χρησιμοποιήσουνε, λοιπόν, δύο μοτοσικλέτες, ίδιου τύπου (ελαφριά εντούρο) και θα κινηθούνε με την ίδια συνταγή: αμέτρητοι κύκλοι για να δούνε όλα όσα αξίζουν, χρόνια στο δρόμο για να μπούνε κάτω από την επιδερμίδα των κοινωνιών που θα επισκεφτούνε και πάντα με κινητήριο δύναμη την αγάπη τους για τον Άνθρωπο και τη Φύση.

Το «mad about Africa«, αυτό το νέο τους εγχείρημα, βρίσκεται πια στο στάδιο της εντατικής προετοιμασίας, που σημαίνει πως ο Ηλίας καθημερινά ασχολείται με την οργάνωση του ταξιδιού και η Χριστίνα τον βοηθά όσο της επιτρέπει ο περιορισμένος ελεύθερός της χρόνος.

Ελπίζουνε το καλοκαίρι του 2013 οι ρόδες τους, ν’ αρχίσουν να κυλούν και πάλι, in sha’ Allah, που λεν κι οι φίλοι τους οι μουσουλμάνοι…















Από την προετοιμασία της έκθεσης φωτογραφίας του Ηλία Βροχίδη "27 πανσέληνοι στην Ανατολή",στον Πολυχώρο Ιδεών & Συναισθημάτων "Στο Κόκκινο".
Συνδιοργάνωση Φωτογραφική λέσχη Κοζάνης-Φωτοεστίαση και οι Μοτοδιαδρομές.

4.12.11

Μάκης Σεβίλογλου... "Στο Κόκκινο"























Από τους μύθους του Αισώπου, έναν δεν αγάπησα, εκείνον πού' λεγε για το τζίτζικα. Ίσως γιατί, δεν μου άρεσε ποτέ το δίδαγμά του, ίσως γιατί εγώ το διάλεξα να γίνω τζίτζικας και ξέρω πώς είναι να είσαι τζιτζίκι, να κάνεις προέκταση του εαυτού σου ένα μουσικό όργανο, να το παίρνεις αγκαλιά, να του λες τα μυστικά σου, να ακουμπάς πάνω του τα βράδυα, να του εξομολογείσαι! Έτσι μεγάλωσα, ακούγοντας τραγούδια, αγοράζοντας βινύλια, χαμένος στα εξώφυλλά τους και τους ήχους τους. Κι ας μου' λεγαν οι "μέρμηγκες" πως πρέπει να προσέχω τους Χειμώνες κι αν προσπάθησα κι εγώ φορές να γίνω σαν κι αυτούς, δεν τα κατάφερα. Γιατί η μουσική είναι απ' τις πιο δυνατές αγάπες, δεν σ' αφήνει εύκολα να ξεφύγεις, σε ποτίζει ολόκληρο με τον έρωτά της και σε θέλει μόνο δικό της.

Κι έτσι περνάει ο καιρός, κι ανακαλύπτεις πως δεν μπορείς να κάνεις τίποτ' άλλο, παρά μόνο αυτό. Να την αγαπάς, τη μια σαν μια γυναίκα που σε θέλει πάντα εκεί, την άλλη σαν τη θάλασσα, που κάθε στιγμή μπορεί να σε καταπιεί ο βυθός της. Και μεγαλώνεις, μεγαλώνεις και πας και τη φυλάς απάνω σου, κι είναι μια φλέβα που χτυπά στο κορμί σου, στη χαρά και στον πόνο. Και ας μην ξέρεις ως που μπορεί να φτάσει η αγάπη σου γι' αυτήν κι ας μη σου λέει ποτέ πως είν' δική σου, εσύ την αγαπάς και πας και πας. Κι όλο της χαράζεις άγκυρες στο μπράτσο σου, πως την αγάπησες να δείξεις, μα αυτή έχει βάλει τις δικές της πλάι σ' όλες τις άλλες κι όνειρο φυλαγμένο γίνεται στην καρδιά σου και σου ζητά εξομολογήσεις, λόγια να τη ντύνεις, γιατί τα λόγια τα αγαπάει!

Κι έτσι περνάει ο καιρός και μεγαλώνεις κι άλλο, της τραγουδάς, της ψιθυρίζεις, πόσο σ' αγάπησα μετρώ, με το κορμί καράβι στις θάλασσές της κολυμπάς, βαθειά στον έρωτά της. Κι αυτή, έρωτας σαν μήνας Μάρτης, πότε σε τυραννάει με τα σκέρτσα και τα καμώματά της, πότε σου δίνεται. Αναρρωτιέσαι εσύ, ποιος τον κόσμο τον ορίζει κι όμως ξέρεις πως είναι μόνο αυτή, που κυβερνάει κάθε εκατοστό το κορμιού σου και του μυαλού σου, γιατί της ανήκεις, γιατί σε διάλεξε.

Σ' ένα δέντρο λοιπόν κάθισμένος, σκάρωσα τα τραγούδια μου κι έφερα στο νου μου όλα εκείνα τ' ακούσματα που από παιδί αγάπησα. Μα ήρθαν κι άλλα που με επέλεξαν, εκείνα της καταγωγής, που πάντα κουβαλούσα, καθώς έπαιζα στις αλάνες και στεγνώναν σκόνη κι ιδρώτας πάνω μου, σαν του Δρίνου το γεφύρι, που όλα όσα γύρω του συνέβαιναν, χαράζονταν στους αρμούς του.

Και συνεχίζω να μεγαλώνω , κουλουριασμένος στη ζεστή σου την αγκάλη, χάνομαι, ταξιδεύω, όπως τότε που μικράκι στη Νόνα μου έτρεχα για να κρυφτώ, τη σιγουριά της για τον κόσμο να μου δώσει. Ταξίδεψέ με κι άλλο, κι άλλο, ταξίδια που δεν έκανα θέλω πολλά μπροστά μου ν' ανοιχτούνε, γιατί η αγάπη αυτή ποτέ δεν τελειώνει, ποτέ, ποτέ, ποτέ.......

Καλή ακρόαση... τούτον τον χειμώνα "Στο Κόκκινο..."
Κάθε Τετάρτη...